Aanleiding tot dit programma waren de corona lockdowns. In die periode ging Ernst Buning wekelijks naar zijn schoonouders (81 en 85 jaar) om met elkaar muziek te maken. Hij nam zijn gitaar mee en samen gingen ze op zoek naar Nederlandstalige liedjes van na de oorlog. Langzaamaan ontstond een repertoire van zo’n vijftig liedjes, die vol enthousiasme werden gezongen. De liedjes waren vaak aanleiding tot het ophalen van allerlei herinneringen en gesprekken die tot daarvoor nooit gevoerd waren.

Eerder hadden Wout en Ernst al met ‘Boomers4Boomers‘ ervaren wat muziek allemaal kan losmaken.  In dit programma traden zij op met Engelstalige liedjes uit de jaren vijftig voor een publiek van voornamelijk 70-plussers, dat meezong en de dansvloer opging. Door corona viel dit stil.

Een derde aanleiding was een initiatief van de Stichting ‘Vier het Leven’, waar vrijwilligers ouderen meenemen naar het theater.  Ernst, die vrijwilliger is bij deze stichting, ontving een bericht dat men -vanwege de corona maatregelen-  bezig was een digitaal platform te ontwikkelen om ouderen virtueel mee te nemen naar theaters en voorstellingen. Zo ontstond het idee om het muziek maken, dat hijzelf met zijn schoonouders deed en samen met Wout bij Boomers4Boomers, een virtuele versie te geven. Uiteindelijk kreeg dit vorm in het programma ‘Ik zing mijn herinnering’, met filmpjes op Youtube.
Vanaf september 2023 werd het digitale programma uitgebreid met een live versie, waarbij we samen met Linda Beele mooie middagen organiseren met verhalen en liedjes van vroeger.